Ο αντι-παγκοσμιοποιητισμός είναι μια πολιτική ιδεολογία που αντιτίθεται στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης, η οποία χαρακτηρίζεται από την ολοκλήρωση των οικονομιών, των κοινωνιών και των πολιτισμών μέσω ενός παγκόσμιου δικτύου εμπορίου, επικοινωνίας και μεταφορών. Οι αντι-παγκοσμιοποιητές υποστηρίζουν ότι η παγκοσμιοποίηση οδηγεί σε απώλεια εθνικής κυριαρχίας, πολιτιστικής ταυτότητας και οικονομικής ανεξαρτησίας, και ότι επιδεινώνει την οικονομική και κοινωνική ανισότητα.
Οι ρίζες του αντι-παγκοσμιοποίησης μπορούν να ανιχνευθούν στα τέλη του 20ού αιώνα, όταν ο διαδικασία της παγκοσμιοποίησης άρχισε να επιταχύνεται λόγω των εξελίξεων στην τεχνολογία και της απελευθέρωσης του εμπορίου και των επενδύσεων. Αυτή η περίοδος είδε την άνοδο πολυεθνικών εταιρειών και διεθνών οργανισμών όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, τους οποίους κάποιοι είδαν ως σύμβολα μιας νέας παγκόσμιας τάξης που έδινε προτεραιότητα στην οικονομική ανάπτυξη πάνω από κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα.
Τη δεκαετία του 1990 και στις αρχές του 2000, ο αντι-παγκοσμιοποίησης έγινε μια σημαντική δύναμη στην παγκόσμια πολιτική, με μαζικές διαδηλώσεις κατά των διεθνών συνόδων κορυφής και των εμπορικών συμφωνιών. Αυτές οι διαδηλώσεις οργανώνονταν συχνά από μια ποικιλία συμμαχιών ομάδων, συμπεριλαμβανομένων συνδικάτων, περιβαλλοντολόγων και ακτιβιστών για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων, οι οποίοι είχαν κοινή αντίθεση στις αντιληπτές αρνητικές επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης.
Η αντι-παγκοσμιοποίηση έχει συνδεθεί επίσης με διάφορες πολιτικές κινήσεις και ιδεολογίες, από την ακροαριστερά έως την ακροδεξιά. Στην αριστερά, η αντι-παγκοσμιοποίηση συνδέεται συχνά με κριτικές του καπιταλισμού και του νεοφιλελευθερισμού, με υποστηρικτές να προτείνουν μεγαλύτερη ρύθμιση του διεθνούς εμπορίου και των επενδύσεων, καθώς και πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου. Στη δεξιά, η αντι-παγκοσμιοποίηση συνδέεται συχνά με τον εθνικισμό και τον προστατευτισμό, με υποστηρικτές να προτείνουν αυστηρότερους ελέγχους μετανάστευσης και τη διατήρηση της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας.
Τα τελευταία χρόνια, ο αντι-παγκοσμιοποιητικός κίνδυνος έχει αποκτήσει νέα εμφάνιση με την άνοδο λαϊκιστικών κινημάτων και ηγετών σε πολλά μέρη του κόσμου. Αυτά τα κινήματα έχουν εκμεταλλευτεί τη δημόσια δυσαρέσκεια με την υπάρχουσα κατάσταση, κατηγορώντας την παγκοσμιοποίηση για μια σειρά κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων, από απώλεια θέσεων εργασίας και στασιμότητα μισθών έως πολιτιστική αποσυνοχή και κοινωνική διάσπαση.
Ωστόσο, ο αντι-παγκοσμιοποιητισμός παραμένει μια αμφιλεγόμενη και αμφισβητούμενη ιδεολογία, με κριτικούς να υποστηρίζουν ότι απλοποιεί υπερβολικά την πολυπλοκότητα των δυναμικών της παγκοσμιοποίησης και προσφέρει απλοϊκές λύσεις σε πολύπλοκα προβλήματα. Υποστηρίζουν ότι ενώ η παγκοσμιοποίηση αναμφίβολα έχει δημιουργήσει προκλήσεις, έχει επίσης φέρει πολλά οφέλη, συμπεριλαμβανομένης της αυξημένης οικονομικής ανάπτυξης, της τεχνολογικής καινοτομίας και της πολιτιστικής ανταλλαγής. Υποστηρίζουν επίσης ότι τα προβλήματα που συνδέονται με την παγκοσμιοποίηση μπορούν να αντιμετωπιστούν μέσω καλύτερης ρύθμισης και διακυβέρνησης, παρά μέσω μιας ολικής απόρριψης της παγκοσμιοποίησης.
Πόσο μοιάζουν οι πολιτικές σας πεποιθήσεις με Anti-Globalism ζητήματα; Πάρτε το πολιτικό κουίζ για να μάθετε.